Bir rüya görmüştüm önce, kumral..
bakışları toprağı hatırlatan, ölümü değil
Saçlarını öpmeye de utanır rüzgar..
inanmak için
elle tutulur en büyük sebepti, elleri..
ve kuşkusuz
Toprak kokan bakışlarının kirpiklerimden geçişiydi,
ölümü "göze almak" dedikleri..
Ve uykumun en derinindeydim, gözlerinde..
top patlasa uyanmayacakken
bir kalp kırıldı, hemen araladım kirpiklerimi..
bir çocuk ağlıyordu, ses çıkarmadım
keşke doğmasaydım dercesine,
adı Umut'tu sanırım, pek çıkaramadım..
Derken uyandım
tam da mutluluk derken, uyandım..
ellerimle gözlerim yarışırcasına ıslak !
Biri yağmuru avuçlarımda unutmuş sanırım
ya da bir avuç, avuçlarımı unutmuş,
kolları kollarımı..
Bir boşluğu sarıyorlar şimdi saklarcasına
bir boşluk arıyorlar şimdi, saklanırcasına..
-Sana hiç bu kadar soyut sarılmamıştım ! -
Artık "ölü", bu koynuma aldığım aşkın adı
Bir dilek tuttum sadece
Ve ellerim kanlandı !
